śmieje się bo jestem szczęśliwa

A jak już chodzę po firmie i uśmiecham się jak głupi do sera to coś ze mną nie tak , bo ostatnio to jak chmura gradowa się przemieszczałam. Ale PSM minął święta minęły, postanowiłam nie zagłębiać i nie rozkładać na czynniki pierwsze wielu spraw, życie jest za piękne żeby je tracić na bezowocne rozmyślania. Tylko z Sylwestrem trochę nie po mojej myśli , ale to da się odbić. A najlepsze to jest to że obudziłam się w nocy chyba ok 4 i byłam jakaś taka dziwnie spokojna , było mi tak dobrze w ciepłym łóżku jak nigdy.
Moje noworoczne postanowienie
-nigdy więcej użalania się nad sobą never
-nigdy więcej papierosów
- nigdy więcej przejmowania się moją rodzicielką
- żadnych wyrzutów sumienia
- eee może zrobię magistra ;)
- nie będę obcinać włosów
- pojadę w końcu na wakacje
- nie będę jeść słodyczy (o zgrozo)
- zrobię coś szalonego
i najważniejsze będę żyć tak jak zawsze tego chciałam , nie tak jak narzucają mi to inni
Amen

I po świętach

A jak to szybko nam zleciało , spokojne były  tegoroczne święta w rodzinie w  ciszy i spokoju bez tłumu gości i niepotrzebnych stresów . R przyjechał w wigilię z prezentem zrobiłam mu kawę i pojechał i z tym związkiem to by było na tyle on chce coś naprawiać żebym mu dała szanse , powiedziałam że nie widzę przyszłości dla tego związku. Zresztą moja starsza trzyma rękę na pulsie co mnie bardzo denerwuje ale powinnam się przyzwyczaić na tyle ją znam w końcu to moja matka. Ale dajemy z ojcem radę dobrze , że on potrafi ją do porządku przywołac żeby przystopowała z marudzeniem. Życie życie , ale cóż wolne miałam dziś mieć ale nie przeszło wiadomo szef poświateczny , więc muszę to wszystko ogarnąć  ;)

karpia trzeba zabić

Karpia zabić trzeba humanitarnie co by się za długo męczyć skubany nie musiał, a więc wczoraj dokonałam na nim morderstwa na dodatek musiałam go z podłogi zbierać aż taką miał wolę życia .

Choinka dziś zostanie ubrana , pokój nowy już skończony łącznie z instalacją sprzętu tv , bigos dusi się wolno na ogniu , prezenty zapakowane w szafie, ukryte głęboko.

A ja tęsknie, za miłością za uczuciem ciepła na sercu , spokojem ciszą. Nie będę sama ale samotna , nie tak wyobrażałam sobie te święta , to życie...
Nic nie idzie zaplanować , wiem ale wybory jakich dokonałam dotychczas mają na to jak jest teraz. Wiem , że potrzeba czasu , że wszystko się ułoży tylko kiedy? Nie mam ochoty patrzeć jak życie przelatuje mi przez palce a mam takie wrażenie . Musze coś zrobić żeby to zmienić , nie będę siedzieć bezczynnie na dupie bo to na nic się nie zda. Najtrudniej zrobić pierwszy krok
Życie najbardziej daje w dupę w najmniej oczekiwanym momencie

Po prostu sobie nie radzę z tym wszystkim . A było już tak dobrze zajęłam się przeprowadzką nie myślałam aż do wczoraj . Uświadomiłam sobie , że moja mama nie wie jeszcze nic o R, ja nie wspominałam a ona myśli , że jest wszystko w porządku i że będzie u nas na święta po prostu nie umiem jej powiedzieć całej prawdy . Wstydzę się zresztą ona i tak nie wiedziała jaki jest  , dla niej był normalny miły i sympatyczny. 

Miała gdzieś jego numer w telefonie i wczoraj do niego zadzwoniła. Ja mam z nim kontakt owszem ale raczej chłodny wiadomo że mu się na szyję nie rzucę , ale z jego zachowania wynika że chciałby to naprawić a mnie serce krwawi , krwawiło do dziś. Pies nasz wspólny zachorował , miał być mój ale dopiero jak już na dobre się przeprowadzę. R dzwonił do mnie się skonsultować co robimy z psem ma najprawdopodobniej zapalenie ucha i trzeba do weterynarza, no to powiedziałam , że jestem bez grosza , nie kłamałam . Po remoncie jestem kompletnie spłukana. Nie miałam nawet tych żałosnych 40 zł na wizytę u weterynarza ale przekonałam szefa żeby dziś dał mi już wypłatę z R się umówiłam, żeby przyszedł do mnie to mu dam i niech idzie do tego weterynarza. Ale... no to byłoby za piękne jak by wreszcie zrobił coś jak należy. Zadzwonił dziś do mnie rano i zaczyna o jakiś maściach opowiadać i cuda wianki , nie mogłam gadać więc mówię przyjdź po te 4 dychy i pasuje, a on że nie 4 tylko już 7 bo coś tam coś tam większe opakowanie czy coś no to mnie dopadł wkurw, że nie dość ,że płacę za całość to jeszcze stawka ciągle rośnie , nie wiem czy za zwłokę czy chce więcej piwa wychlać bo nie ufam mu . Powiedziałam że sama to po robocie załatwię zmuszę się do pójścia tam i się rozłączyłam. Po 10 minutach dzwoni , że sobie nie życzy żebym dzwoniła i żeby moja matka dzwoniła jak skąpie na psa itd itp.... no ja nie mogę... rozłączyłam się co innego miałam zrobić już nie chcę mi się z nim kłócić bo to i tak do niczego nie prowadziło nigdy moje racje się nie liczyły

Zostaje starcie z moją mamą chyba po prostu jej powiem, że było i się skończyło jak wszystko w życiu bez żadnych tłumaczeń , nie muszę się przecież tłumaczyć nikomu 

Magia Świąt

Byłam wczoraj na zakupach, już powoli zaczynam się rozglądać za prezentami . Niby wszystko ok atmosfera robi się świąteczna , ale ja jakoś nie czuję tych świąt .Dorosłam? nie wiem. Przecież jeszcze kilka lat wstecz cieszyłam się jak głupi z bateryjki że choinkę z tatą ubiorę , ze ktoś podrzuci prezenty pod choinkę , że tłumy ludzi przez dom przelecą. A teraz to wszystko się po prostu jakoś rozmyło , każdy siedzi w święta w domu nikt za bardzo nikogo nie odwiedza, bo każdy na swoim. Zapach mandarynek nie pociąga jak kiedyś, przygotowania nie dają już tyle radości. Chciałabym to zmienić ale czy da radę ?

Pamiętam jak byłam dzieckiem to jedyną traumę z tego wszystkiego to wywoływał u mnie Św Mikołaj , Gwiazdor jak to się u nas mówi. Miałam może z 5 lat jak u nas na podwórku wszystkie okoliczne Gwiazdory sobie zrobiły zlot dopadły moje siostry i zlały im dupsko i od tego czasu na dzwięk dzwonka stawałam na baczność i robiłam się blada jak ściana , a wigilia to nie był dla mnie miły czas jadłam ją szybko i szłam się położyć przerażała mnie myśl spotkania z panem Gwiazdorem do tego stopnia, że gorączki dostawałam wrrr.. jecze jak sobie pomyślę to strach pozostaje 

gdzie jest mój klucz czyli jak nie mogłam trafić do domu

To się porobiło , wczoraj w firmie jak byśmy nie obchodzili Andrzejek to by było coś nie halo , a więc około południa prezes oświadczył , że coś z tym faktem należy zrobić . Zaopatrzyliśmy się w potrzebne środki i zaczęliśmy świętować wszystko było w jak największym porządku poza tym że własnie odkryłam , że spierniczyłam parę zamówień pod wpływem chwili (alkoholowej) . I poznałam suuuuper faceta , przez moje krótkie burzliwe życie chyba nie spotkałam tak błyskotliwej osoby ;) tylko że ja mam to do siebie , ze pod wpływem wysokoprocentowych trunków pieprze nie po kolei i się plącze he he ale rozmowa była bardzo przyjemna i pozostaje cicha nadzieja na więcej, bo jak już się na coś zdecyduje to nie ma że boli oj co to to nie.
Ale wracając do imprezy o 15 pojawiła się chęć zjedzenia czegoś bo jak pić na pusty żołądek więc się firmę zamkło i poleciało na koszt pracodawcy na obiad który był zbawienny w skutkach , znaczy że mogło się pić dalej ;) i pech chciał że szefa małżonka poszukiwała co by go zabić ze się nachlał i impreza dobiegała końca buuuu ;( ale moja przyjaciółka uratowała mój niedopity organizm zadzwoniła ze zaraz jest na miejscu wraca ze szkoły i czy bym nie miała ochoty bo ona musi ;) no jak mus to mus . Zatem się przeniosłyśmy do kameralnej knajpki racząc się wsciekłymi psami i wylewając wszystką żółć z wątroby. Zrobiło się późno zatem pognałyśmy gdzieś w kierunku pks co by do domu trafić nie wiem jakim cudem tam dotarłyśmy tak zawiane ale chyba opatrzność nad nami czuwała . Na miejscu trzeba było się rozejść do domów ale panna A przypomniała sobie że ma ćwiarteczkę cytrynóweczki na gorszy czas no to dawaj , dobrze że ciemno było bo jak miejscowa społeczność by nas przyuważyła to była by plama na naszym wiejskim honorze .
Idę do domu stoję przed drzwiami nerwowo szukam klucza iiii klops aaaaa nie mam klucza o fuck nie wiedziałam czy zgubiłam czy jak a okazało się że siostry nie ma na chacie i nie miałam pojęcia gdzie się znów szlaja i nie było opcji żeby jej poszukać w takim stanie . Pies chyba wyczuł o co chodzi bo zaraz schował się do budy, a to menda nie miał widocznie ochoty mnie przenocować . Usiadłam na schody i co i czekam na boskie zmiłowanie . Po pół godziny moje modły zostały wysłuchane i przypomniało mi się że moją mądra siostra czasem nie zamyka okna od swojego pokoju i wystarczy je pchnąć i się wtelepać do środka całe szczęście że to na parterze. Zdjęłam płaszcz i wbijam się na ogród musze pokonać krzaczory malin w które pięknie się wrąbałam bo nich zapomniałam ale jak już doszłam do tego okna i je mocniej pchnęłam to było otwarte !!!!! Zwinnie niczym lisica wczołgałam się do domu i poczułam dziką radość. Pominę fakt że jak zobaczyłam się w lustrze to wyglądałam jak pierwszorzędny menel od tych malin ;)